Hee allemaal,

Een regenachtige dag vandaag, dus heb ik weer tijd om te beginnen aan een nieuwe blog! Het was dat mama erover begon, anders had ik waarschijnlijk nog steeds gedacht dat er pas een week voorbij was gegaan sinds mijn vorige blog. Maar nu ik er zo over na denk en alles even op een rijtje heb gezet, heb ik toch weer aardig veel gedaan. Er is van alles voorbijgekomen: van churros tot bitterballen en van ballet tot salsa.

Een van de au pairs waar ik de laatste tijd veel mee om ga is Clémence (Frans-Canadees). Met haar heb ik me als een echte toerist gedragen en hebben we zoveel mogelijk van de stad ontdekt. Het bleek dat we al behoorlijk veel hadden gezien in onze eerste weken, maar nu weten we dan ook eindelijk hoe je van de ene plek het net snelst naar de andere plek kunt lopen. Al is het daarna nog wel een keer fout gegaan toen we dachten dat we op hetzelfde punt hadden afgesproken en het bleek dat we op 30 minuten lopen van elkaar verwijderd waren... Naast de weg in de stad weet ik inmiddels ook waar de leukste plekjes zijn om uit te gaan en vooral waar je de beste churros kunt eten!

Afgelopen weekend ben ik samen met Merle (een andere Nederlandse au pair...) en drie Franse au pairs naar een Nederlands restaurant geweest: La bici/ 't fietske. Na 6 weken vooral paella en tapas had ik toch wel even zin in de Nederlandse keuken: bitterballen... (Al heb ik hier ook al wel de eerste pepernoten op!) We hebben de Franse meiden kennis laten maken met kroket, frikandel, saté, poffertjes, bosche bollen en stroopwafels. Met als gevolg dat ik deze week toch echt even gezond moet gaan eten...

Na het 'diner' ben ik voor het eerst sinds ik hier ben niet 's avonds uitgeweest, aangezien ik wist dat ik de zondagochtend om 8 uur op moest staan. Ik had namelijk afgesproken met Carolina (een van de Spaanse meiden) om met haar mee te gaan naar een dansworkshop. Het bleek in een ander dorp 'slechts' een half uurtje rijden van Valencia te zijn, maar het was wel erg actief en ook nog eens gezellig!

Dansen doe ik dus gelukkig weer volop! Twee keer per week ga ik naar de dansschool hier in de buurt en tegelijkertijd ontmoet ik weer nieuwe mensen en verbeter ik mijn Spaans. Verder ben ik nog naar een salsa-workshop geweest met andere au pairs en internationale studenten om ons wat meer in de wereld van de Latin muziek te storten.

Naast alle buitenlanders heb ik inmiddels ook al een bekend gezicht op bezoek gehad. Elise (een vriendin van de zeilschool) leert nu Spaans in Barcelona en is laatst een weekendje langs gekomen om bij te kletsen, samen uit te gaan en te zonnen op het strand. Al vermaak ik me elke dag en heb ik het nog steeds super naar mijn zin, was het toch wel even fijn om 3 dagen lekker Nederlands te kunnen praten en iemand vertrouwds bij me in de buurt te hebben.

De andere weekenden worden vooral gevuld met uitgaan/eten met de meiden of relaxen op de zeilclub met de familie. Van mijn 'gastvader' heb ik laatst mijn eerste lesje windsurfen gehad en Diego is al samen met mij in zijn optimist (zeilbootje voor kinderen) geweest! Hij wilde eigenlijk niet meer stoppen en vroeg meteen of we ook niet even naar die grote brug daar konden varen (wat toch wel erg ver weg was).

Doordeweeks, wanneer ik alleen met de jongens ben, gaat het ook nog steeds zijn gangetje. Ik merk dat ze zich meer en meer op hun gemak voelen en samen hebben we ons eigen ritme ontwikkeld. Naast de tennis is er sinds een paar weken nog een naschoolse activiteit bijgekomen: tegenwoordig gaat Diego op woensdag naar Chinese les. Doordat ik de andere dagen vooral bezig ben om Diego te helpen met zijn huiswerk, is dit een goed moment om ook wat tijd alleen met Alejandro door te brengen. Het enige lastige wat we tot nu toe met zijn drieën hebben meegemaakt ,is dat we eventjes vast hebben gezeten in de lift van ons appartement. Op zich is dit niet echt een ramp, maar toch aardig vervelend als de oudste claustrofobisch blijkt te zijn. We hebben rustig een verhaaltje gelezen en gewacht tot de vader ons uiteindelijk kwam 'bevrijden'. De schrik kwam bij mij pas iets later opzetten. Inmiddels kunnen we er om lachen en krijg ik vaak te horen: Merle weet je nog toen met die lift... Buiten huiswerk, tennis en Chinees vullen we onze dagen met een circus opvoeren, steppen naar het park, een domino bouwen of jungle speed spelen.

Mijn spaans verbetert zich elke dag en ik hoop aankomend weekend een goede tolk te kunnen zijn voor mijn ouders en broertje. Ik kijk er echt super erg naar uit om ze weer te zien en het is ook fijn om te weten dat zij zelf ook al aan het aftellen zijn. Ook al vliegt de tijd voorbij (ik was erg verrast toen ik een kaartje kreeg van mijn gastgezin waarin ze mij feliciteerden met mijn 'eenmaandige' verblijf in Valencia), soms heb ik toch nog wel heel eventjes een klein beetje de tijd om mijn familie en vrienden te missen.

Liefs,

Merle